KATECHIZM DO BIERZMOWANIA
===================================
OJCZE NASZ..., ZDROWAŚ MARYJO …,
SKŁAD APOSTOLSKI: Wierzę w Boga Ojca, Wszechmogącego, Stworzy-ciela nieba i ziemi, i w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego, który się począł z Ducha Św. narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion; zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał, wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego, stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych, Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen
1. GŁÓWNE PRAWD WIARY:.
2. DZIESIĘĆ PRZYKAZAŃ BOŻYCH:
3. 5 WARUNKÓW SAKRAMENTU POKUTY:
4. V PRZYKAZAŃ KOŚCIELNYCH
Wykładnia dla IV przykazania: Wszyscy wierni zobowiązani są czynić pokutę. Dla wyrażenia tej pokutnej formy pobożności chrześcijańskiej Kościół ustanowił dni i okresy pokuty. W tym czasie chrześcijanin powinien szczególnie praktykować czyny pokutne służące nawróceniu serca, co jest istotą pokuty w Kościele. Czynami pokutnymi są: modlitwa, jałmużna, uczynki pobożności i miłości, umartwienie przez wierniejsze pełnienie obowiązków, wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych i post. Czasem pokuty w Kościele są poszczególne piątki całego roku i czas wielkiego postu. - Wstrzemięźliwość obowiązuje wszystkich, którzy ukończyli 14 rok życia we wszystkie piątki i Środę Popielcową. Post obowiązuje w Środę Popielcową i w Wielki Piątek wszystkich między 18 a 60 rokiem życia. Uzasadniona niemożliwość zachowania wstrzemięźli-wości w piątek domaga się od chrześcijanina podjęcia innych form pokuty. Powstrzymywanie się od zabaw obowiązuje we wszystkie piątki i w czasie Wielkiego Postu.
5. Wymień siedem sakramentów świętych.
6. Wymień siedem grzechów głównych?
1) pycha
2) chciwość
3) nieczystość
4) zazdrość
5) nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu
6) gniew
7) lenistwo.
Religia jest to łączność człowieka z Bogiem.
Religia katolicka jest to religia objawiona przez Boga.
Wiara jest postawą człowieka wobec Boga, w której bierze udział rozum i wola.
To co Pan Bóg objawił zawiera się w Piśmie św. i Tradycji.
Pismo św. jest to zbiór ksiąg napisanych pod natchnieniem Ducha Świętego, który zawiera Słowo Boże skierowane do ludzi.
Pierwszorzędnym autorem Pisma św. jest Duch Święty, a drugorzędnym - ludzie przez Ducha Św. natchnieni.
Pismo św. dzieli się na Stary Testament - 46 ksiąg oraz Nowy Testament - 27 ksiąg, razem 73 księgi
Przewodnią myślą Pisma św. jest Boży plan zbawienia ludzkości.
Ewangelię nazywamy też „Dobrą Nowiną”, ponieważ obwieszcza człowiekowi wyzwolenie z grzechu, łaskę i zbawienie, godność dziecka Bożego, sens życia.
Ewangelie napisali: św. Mateusz, św. Marek, św. Łukasz, św. Jan.
Tradycja (przekaz z pokolenia na pokolenie) jest to zbiór Prawd Bożych, niespisanych przez Apostołów, które Kościół Katolicki przekazuje i do wierzenia podaje.
Najważniejsza prawda wiary jest ta, że Pan Bóg istnieje.
O istnieniu Pana Boga wiemy: 1) z istnienia świata i wielkiego ładu na świecie, 2) z przekonania wszystkich ludów, 3) z własnego sumienia, 4) z Objawienia Bożego.
Pan Bóg jest to duch nieskończenie doskonały, Stworzyciel nieba i ziemi. (To Pan, Król, Sędzia ale także dobry i miłosierny Ojciec)
Pan Bóg jest Duchem nieskończenie doskonałym tzn., że posiada wszystkie możliwe doskonałości.
Pan Bóg jest Duchem, tzn., że jest niewidzialny, nieśmiertelny, nie ma ciała, a ma rozum i wolną wolę.
Jeden Bóg w trzech osobach Boskich (Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty).
Trzy osoby Boskie są jednym Bogiem, ponieważ mają tę samą naturę, czyli te same doskonałości.
Pan Bóg jest: a) wieczny - zawsze był, jest i będzie b) wszechmocny - wszystko może czynić co chce c) niezmienny - zawsze jest ten sam d) najmędrszy - wszystko co robi jest mądre i dobre e) święty - złego nie chce, grzechem się brzydzi f) najsprawiedliwszy - za dobre wynagradza i za złe karze g) najmiłosierniejszy - pragnie zbawienia wszystkich ludzi
Pana Boga nazywamy Stworzycielem, ponieważ On stworzył, czyli uczynił z niczego cały świat.
1) dla chwały swojej 2) dla dobra i szczęścia stworzeń
Opiekę Bożą nad światem nazywamy Opatrznością Bożą.
Aniołowie są to duchy, które mają rozum i wolną wolę, a nie mają ciała. Pan Bóg stworzył aniołów, aby Mu służyli, oznajmiali Jego wolę ludziom i opiekowali się nimi. Zbuntowanych aniołów nazywamy szatanami.
Człowiek jest najdoskonalszym stworzeniem Boga na ziemi. Jest to jedna całość ciała i duszy nieśmiertelnej.
Człowiek dzięki duszy ma rozum i dlatego myśli, tworzy oraz wolną wolę dzięki, której może wybierać między dobrem a złem.
Pan Bóg stworzył człowieka, aby Pana Boga znał, czcił kochał i służył mu, a przez to osiągnął szczęście wieczne.
Pierwsi rodzice otrzymali od Boga łaskę uświęcającą, udział w życiu samego Boga i dary pozanaturalne: bystry rozum, wolę skłonną do dobrego, nieśmiertelność.
Pierwsi ludzie byli dziećmi Bożymi, dobrymi i szczęśliwymi.
Dziecięctwo Boże i szczęście ludzie utracili przez nieposłuszeństwo względem Pana Boga, które nazywamy grzechem pierworodnym.
Nazywamy go także grzechem dziedzicznym, bo przechodzi z rodziców na dzieci.
Najświętsza Maryja Panna, dlatego nazywamy Ją Niepokalanie Poczętą
Pan Bóg ulitował się nad ludźmi i już pierwszym rodzicom obiecał, że ześle im Zbawiciela.
Na przyjście Zbawiciela Pan Bóg przygotował ludzi: 1) przez wybrany naród izraelski 2) przez proroctwa mesjańskie
Proroctwa mesjańskie są to przepowiednie proroków Starego Testamentu o przyszłym Zbawicielu.
Obiecanym Zbawicielem świata jest Jezus Chrystus.
Jezus Chrystus jest Synem Bożym, który stał się człowiekiem dla naszego zbawienia.
Jezus - Zbawiciel; Chrystus - Mesjasz; Pomazaniec Pański.
Ojcem Pana Jezusa jest Bóg Ojciec; Matką - Najświętsza Maryja Panna; Opiekunem - św. Józef.
O tym, że Pan Jezus jest Bogiem wiemy gdyż: 1) powiedział o tym Bóg Ojciec 2) zaświadczyli to Apostołowie 3) wyznał to niejednokrotnie sam Pan Jezus 4) swoje wyznanie potwierdził Pan Jezus cudami, zwłaszcza zmartwychwstaniem.
O tym, że Jezus jest prawdziwym człowiekiem mówią nam: 1) Ewangelie (bo narodził się z Matki, odczuwał głód, pragnienie, zmęczenie, cierpiał i umarł), 2) historycy rzymscy i żydowscy.
Jezus narodził się w Palestynie, w miasteczku Betlejem, za panowania cesarza rzymskiego Augusta.
1) Przemienienie wody w wino w Kanie Galilejskiej 2) Rozmnożenie chleba 3) Uzdrowienie paralityka 4) Wskrzeszenie Łazarza 5) Zmartwychwstanie
Kościół katolicki jest to: a) zjednoczenie chrześcijan, którzy pod przewodnictwem Papieża dążą do zbawienia przez wyznawanie tej samej wiary i przyjmowanie tych samych sakramentów św. b) lud Boży wybrany przez Boga, mający specjalne zadanie do spełnienia (uczyć o Bogu i być znakiem Boga), c) Ciało Mistyczne Jezusa Chrystusa, czyli żywy organizm, którego głową jest Chrystus, członkami ludzie ochrzczeni wzajemnie odpowiedzialni za siebie.
Kościół katolicki założył Pan Jezus - gromadząc wiernych (nowy lud Boży), wybierając z nich 12 apostołów
Niewidzialną Głową Kościoła jest Jezus Chrystus. Widzialną Głową Kościoła jest następca św. Piotra, czyli papież, obecnie papież Franciszek
Zadaniem Kościoła jest kontynuowanie zbawczej misji Chrystusa (budowanie królestwa Bożego na ziemi i prowadzenie wszystkich ludzi do zjednoczenia z Bogiem w wieczności).
Jezus dał Kościołowi św. potrójną władzę: nauczycielską, kapłańską i pasterską.
Kościół katolicki posiada następujące cechy: jest jeden, święty, katolicki czyli powszechny i apostolski.
Kościół jest jeden ponieważ: a) ma jednego najwyższego pasterza b) głosi jedną i tę samą naukę c) udziela wszędzie tych samych sakramentów św.
Kościół jest święty ponieważ: a) głosi świętą naukę Jezusa Chrystusa b) sprawuje Najświętszą Ofiarę Mszy św. i udziela sakramentów św. c) wychował i wychowuje zastępy świętych.
Kościół jest powszechny ponieważ: a) jest dla wszystkich ludzi b) rozszerza się po całej ziemi c) trwa nieprzerwanie od Pana Jezusa do końca świata
Kościół jest apostolski ponieważ: a) uczy tego samego co apostołowie b) udziela tych samych sakramentów co oni c) biskupi są prawowitymi następcami apostołów.
Pan Jezus ożywia swój Kościół św. przez Ducha Św.
Duch Św. jest to trzecia Osoba Boska, która pochodzi od Ojca i Syna. Duch Św. zstąpił na Apostołów w postaci ognistych języków w 50 dniu od zmartwychwstania, 10-tego dnia po Wniebowstąpieniu Pana Jezusa.
Duch Św. zstępuje na nas już przy chrzcie św., a w szczególny sposób napełnia nas sobą w sakramencie bierzmowania.
Biskupi są następcami apostołów, a kapłani współpracownikami biskupów. Wypełniają urząd nauczycielski, kapłański i pasterski w Kościele.
Diecezja jest to część Kościoła, którą rządzi biskup - ordynariusz. Diecezja dzieli się na dekanaty, dekanaty na parafie. Kilka diecezji twarzy metropolię.
Nasza diecezja nazywa się Archidiecezja Warmińska. Biskupem - Ordynariuszem jest arcybiskup Józef Górzyński.
Świętych obcowanie Jest to duchowa łączność między wiernymi na ziemi, duszami w czyśćcu i świętymi w niebie (kościół pielgrzymujący, cierpiący i tryumfujący).
Matkę Najświętszą czcimy dlatego, bo jest: a) Matką Boga - Jezusa Chrystusa b) Niepokalanie poczęta (wolna od grzechu pierworodnego od pierwszej chwili życia) c) Wniebowzięta - z duszą i całym ciałem d) Królową Polski
1) Św. Stanisław biskup i męczennik 2) Św. Jan Paweł II 3) Św. Jacek 4) Św. Stanisław Kostka 5) Św. Maksymilian Maria Kolbe
Ostatecznymi rzeczami człowieka są: śmieć, sąd, niebo, czyściec, piekło.
Śmierć jest to odłączenie się duszy od ciała człowieka. Patronem dobrej śmierci jest św. Józef. Dobra śmierć - to śmierć w łasce uświęcającej.
Zaraz po śmierci sąd szczegółowy, a po zmartwychwstaniu ciał - sąd ostateczny nad całą ludzkością.
Czyściec jest to stan kary doczesnej.
Niebo jest to miejsce, gdzie aniołowie i święci cieszą się wiecznym szczęściem.
Piekło jest to stan wiecznej kary.
10 przykazań Bożych nadał ludziom Pan Bóg przez Mojżesza.
Sumienie jest to głos duszy, który mówi: „czyń to, co dobre; tamtego nie czyń, bo złe”.
Człowiek popełnia grzech, gdy świadomie i dobrowolnie przekracza przykazania Boże lub kościelne.
Grzech jest obrazą Boga, niewdzięcznością wobec dobrego Stwórcy, raną zadaną Kościołowi i krzywdą, którą człowiek sam sobie wyrządza. Grzech może być ciężki (śmiertelny) i lekki.
Grzech ciężki polega na przekroczeniu (świadomie i dobrowolnie) przykazania Bożego lub kościelnego w rzeczy ważnej.
Grzech lekki polega na przekroczeniu przykazania Bożego lub kościelnego w rzeczy mniej ważnej, niezupełnie świadomie lub niezupełnie dobrowolnie.
Grzech ciężki powoduje utratę łaski uświęcającej, sprowadza kary doczesne za życia, a po śmierci karę wieczną (piekło), grzech lekki nie powoduje utraty łaski uświęcającej lecz pozbawia człowieka wielu łask uczynkowych, sprowadza kary na ziemi lub w czyśćcu, przygłusza głos sumienia.
Źródłami grzechu są: szatan, nasze złe skłonności po grzechu pierworodnym i złe otoczenie.
Nałóg jest to stała skłonność do popełniania tych samych grzechów.
Cnota jest to skłonność do spełniania dobrych uczynków.
Cnoty Boskie są to te cnoty, które odnoszą się do Boga. Są to: wiara, nadzieja i miłość.
1) roztropność 2) sprawiedliwość 3) wstrzemięźliwość 4) męstwo
1) grzeszących upominać 2) nieumiejętnych pouczać 3) wątpiącym dobrze radzić 4) strapionych pocieszać 5) krzywdy cierpliwie znosić 6) urazy chętnie darować 7) modlić się za żywych i umarłych.
1) łaknących nakarmić 2) pragnących napoić 3) nagich przyodziać 4) podróżnych w dom przyjąć 5) więźniów pocieszać 6) chorych nawiedzać 7) umarłych grzebać
Wierzyć Panu Bogu, zaufać Panu Bogu, miłować Pana Boga, czcić Pana Boga.
Wierzyć Panu Bogu to znaczy: uznawać za prawdę to, co Bóg objawił i czego naucza nas przez Kościół święty. Nasza wiara powinna być: powszechna, mocna, stała, żywa.
Modlitwa jest to rozmowa człowieka z Bogiem. Może ona być ustna, myślna, indywidualna, wspólnotowa.
Modlitwa Pańska - to modlitwa „Ojcze nasz”, której nauczył nas Pan Jezus. Dzieli się na: wstęp i 7 próśb. Trzy pierwsze odnoszą się do chwały Boga, a cztery dalsze do naszych potrzeb.
Jest to modlitwa „Zdrowaś Maryjo”. Dzieli się na słowa Archanioła Gabriela, słowa św. Elżbiety i słowa Kościoła św.
W II przykazaniu Pan Bóg nakazuje: czcić i z szacunkiem wymawiać Imię Boże.
W III przykazaniu Pan Bóg Nakazuje: święcić dzień święty przez udział we Mszy św. i odpoczynek świąteczny.
W IV przykazaniu Pan Bóg nakazuje: szanować, miłować i słuchać rodziców, przełożonych i starszych.
W V przykazaniu Pan Bóg nakazuje: dbać o życie, zdrowie u siebie i u bliźnich.
W VI i IX przykazaniu Pan Bóg nakazuje: być czystym i wstydliwym w myślach, słowach i uczynkach.
W VII i X przykazaniu Pan Bóg nakazuje: dobrze używać swojej własności, a cudzej nie ruszać.
W VIII przykazaniu Pan Bóg nakazuje: miłować prawdę i szanować dobre imię bliźniego.
Abyśmy pokutowali za grzechy, abyśmy wyrabiali w sobie silną wolę.
Łaska Boża jest to dar nadprzyrodzony, którego Pan Bóg udziela nam do zbawienia.
Wszystkie łaski wysłużył nam Pan Jezus swoją męką, śmiercią i zmartwychwstaniem.
Rozróżniamy: łaskę uświęcającą i łaskę uczynkową.
Łaska uświęcająca jest to dar Boży, który daje nam życie nadprzyrodzone.
Łaskę uświęcającą otrzymaliśmy na chrzcie św., a możemy ją utracić przez grzech ciężki.
Utraconą łaskę uświęcającą możemy odzyskać przez spowiedź św. i żal doskonały.
Łaska uczynkowa jest to pomoc Boża do spełniania dobrych uczynków. Łaska uczynkowa oświeca nasz rozum, umacnia naszą wolę w dobrym.
Sakrament jest to znak widzialny, który z ustanowienia Pana Jezusa daje nam łaskę Bożą.
Sakramenty święte dzielmy na: 1) na Sakramenty dla żywych na duszy i dla umarłych na duszy 2) na Sakramenty powtarzalne i niepowtarzalne.
Raz w życiu można przyjąć chrzest, bierzmowanie i kapłaństwo.
Chrzest jest to pierwszy i najpotrzebniejszy sakrament, który gładzi grzech pierworodny, daje nam życie Boże, czyni członkami Kościoła Katolickiego - (pierwszy - bo bez niego nie można przyjąć ważnie innych sakramentów. Zobowiązuje on nas do stałego nawracania się, do walki z grzechem i pogłębiania wiary).
Chrztu świętego uroczystego może udzielić kapłan lub diakon, zaś chrztu z wody w nagłym wypadku może udzielić każdy człowiek.
Wzbudzić intencję, że chcę ochrzcić, polać czoło dziecka wodą święconą lub zwyczajną, wypowiadając równocześnie słowa: „NN” - ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”.
Bierzmowanie jest to Sakrament, w którym Duch Święty umacnia chrześcijanina, aby wiarę swoją mężnie wyznawał, bronił jej i według niej żył.
1) pomnaża łaskę uświęcającą 2) wyciska na duszy niezatarty znak wyznawcy Chrystusowego 3) daje 7 darów Ducha Świętego 4) daje łaskę uczynkową, abyśmy wiarę mężnie wyznawali, bronili jej i według niej żyli.
1) Dar mądrości 2) Dar rozumu 3) Dar rady 4) Dar męstwa 5) Dar umiejętności 6) Dar pobożności 7) Dar bojaźni Bożej
Bronić swojej wiary tzn.: a) umieć odpowiedzieć na stawiane zarzuty b) być krytycznym wobec tych, którzy chcą wiarę ośmieszyć c) nie dawać złym życiem powodu do ataków na wiarę.
Żyć według wiary tzn.: a) zachować na co dzień wszystkie przykazania b) spełniać solidnie swoje obowiązki c) żyć w zjednoczeniu z Bogiem przez codzienną modlitwę, niedzielną Mszę św., pilną naukę religii, częstą spowiedź i Komunię św. d) wprowadzać w życie przykazanie miłości Boga i bliźniego.
Człowiek może utracić wiarę przez: a) zaniedbywanie pogłębiania wiedzy religijnej (np. katechizacji) b) opuszczanie modlitwy, Mszy św. c) lekceważenie przykazań Bożych.
1) modlić się o dary Ducha Świętego 2) poznać najważniejsze prawdy wiary 3) wyrabiać w sobie pobożność, sumienność, pracowitość, silną wolę, życzliwość 7 4) wybrać sobie patrona 5) poprosić świadka do bierzmowania 6) oczyścić duszę z grzechów.
Sakramentu bierzmowania udziela biskup, a w nagłych nadzwyczajnych okolicznościach każdy upoważniony kapłan.
Najświętszy Sakrament jest to prawdziwe Ciało i prawdziwa Krew Pana Jezusa pod postaciami chleba i wina.
Najświętszy Sakrament ustanowił Pan Jezus w czasie Ostatniej Wieczerzy w Wielki Czwartek słowami: „Bierzcie i jedzcie, to jest bowiem Ciało moje - to jest bowiem kielich Krwi mojej”.
Pan Jezus ustanowił Najświętszy Sakrament, aby: za nas się ofiarować we Mszy św., w Komunii św. być naszym pokarmem, aby stale przebywać wśród nas.
Słowami „To czyńcie na moją pamiątkę” - dał Pan Jezus władzę przeistaczania chleba i wina w Ciało i Krew swoją Apostołom, a przez nich biskupom i kapłanom.
Msza św. jest ofiarą Nowego Testamentu, w której Pan Jezus ofiaruje się za nas swemu Ojcu niebieskiemu.
Sakrament pokuty czyli pojednania jest to sakrament, w którym kapłan w zastępstwie Chrystusa odpuszcza nam grzechy i daje pomoc, aby stawać się lepszym człowiekiem.
Odpust jest to częściowe lub zupełne darowanie kary doczesnej za grzechy już odpuszczone.
Namaszczenie Chorych jest to sakrament, w którym ciężko chory otrzymuje szczególne łaski dla duszy, ulgę w cierpieniu, a niekiedy przywrócenie zdrowia.
Kapłaństwo jest to sakrament, który daje władzę głoszenia Słowa Bożego, składania ofiary Mszy św. i udzielania sakramentów świętych.
Sakrament Małżeństwa jest to nierozerwalny związek ochrzczonych: mężczyzny i kobiety, których Chrystus uświęca i uzdalnia do spełniania obowiązków małżeńskich i rodzinnych.
Jest ono jedno, to znaczy jeden mężczyzna z jedną kobietą, i nierozerwalne - to znaczy: aż do śmierci.
Sakramentalia są to rzeczy poświęcone.